روستا پشتوانه توليد، حيات، غذا و موجوديت كشور است و در برابر اين حقيقت بايد به اين سؤال جدى پاسخ داد كه بر اساس چه استدلالى زندگى در روستا نبايد به روانى و خوشى شهر از جهت برخوردارى از امكاناتى مانند مدرسه، ارتباطات، آب، راه و آسايش زندگى باشد و چرا شهرها به دليل بزرگتر بودن، مصرفى بودن و توليدى نبودن، بايد در برخوردارى از زندگى راحت‌تر، جلوتر از روستا باشد.