امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند:

 

جدال مکن که ارزش ات را می کاهد و زیاد شوخی مکن که بر تو دلیر می شوند.

 

بهترین دوست کسی است که اشتباه تو را فراموش کند و نیکی تو را از یاد نبرد.

 

در رعایت ادب، تو را همین کافی است که از آنچه برای دیگران بد می دانی، دوری کنی.

 

هرکس بر مرکب باطل سوار شود، در سرزمین پشیمانی فرود خواهد آمد.

 

دو خصلت، بالاترین اوصاف است: ایمان به خداوند و سودمند بودن برای برادران دینی.

 

ابراز شادی و شعف در برابر افراد پریشان و گرفتار، از ادب انسانی محسوب نمی شود.

 

کسی که برادر دینی اش را پنهانی نصیحت کند، او را آراسته و اگر در انظار مردم از او انتقاد کند، وی را زشت جلوه داده است.

 

از نشانه های فروتنی سلام کردن به همه و نشستن در پایین مجلس است.

 

خنده بی مورد نشانه نادانی است.

 

از جمله گرفتاری های کمرشکن، همسایه ای است که چون خوبی یا کار نیکی را ببیند آن را پنهان سازد و چون بدی ببیند آن را افشا کند.

 

عبادت در زیادی روزه و فزونی نماز نیست؛ بلکه به بسیاری تفکر در امر خداوند است.

 

خشم کلید هر بدی است.

 

گستاخی فرزند بر پدر در ایّام کودکی مایه ناسپاسی او در ایّام بزرگ سالی اوست.

 

از جمله گناهان نابخشودنی این است که گفته شود:ای کاش جز بر این گناه مؤاخذه نشوم.

 

چه زشت است برای مؤمن تمایل به چیزی که مایه خواری اوست.

*    عدد "پنج" را وارد كنيد *

نظر شما...
لطفا نظر خود را وارد كنيد

<